παρακεκακωμένος

-η, -ον, Α αυτός που έχει υποστεί διασάλευση τού νου, παράφρονας, τρελός.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μτχ. παθ. παρακμ. τού άχρηστου ρ. παρακακῶ].